Eetstoornissen stoppen niet op je 18e

Eetstoornissen raken niet alleen tieners. Ook 40- en 50-jarigen worstelen ermee, vaak jarenlang in stilte. In de podcast ‘Alles goed?’ op Radio 2 vertellen psychiater Charline Denys, supervisor van het zorgprogramma eetstoornissen van de Mind Body Unit, en ervaringsdeskundige Veerle Hegge, echtgenote van premier Bart De Wever, openhartig over wat een eetstoornis doet met een leven en een gezin, en waarom je er niet alleen mee hoeft te blijven.

Dr. Denys legt uit dat een eetstoornis veel verder gaat dan gewicht of een eetpatroon. Vaak speelt een laag zelfbeeld mee of de moeite om emoties te dragen. Soms zit er trauma of langdurige stress onder. De eetstoornis voelt dan even als een manier om verder te kunnen, terwijl ze intussen stilaan alles overneemt.

Veerle Hegge beschrijft hoe het bij haar begon met een zogezegd onschuldig dieet, aangemoedigd door complimentjes uit de omgeving. Pas later merkte ze dat ze de controle kwijt was en dat haar lichaam letterlijk stop zei.

Impact op gezin en omgeving

Een eetstoornis treft nooit één persoon. Partner, kinderen, familie en vrienden kijken vaak machteloos toe. Ze zien iemand veranderen, maar weten niet goed hoe ze het kunnen benoemen. Uit schrik om iets verkeerd te zeggen blijven ze soms zwijgen. Net dat zwijgen maakt het isolement groter.

In het zorgprogramma eetstoornissen bij het UPC KU Leuven maakt het team daarom een duidelijk onderscheid tussen de persoon en de eetstoornisstem. Familiegesprekken en ontmoetingen met de context helpen om opnieuw verbinding te krijgen met wie ziek is, en niet met de dwingende stem van de aandoening.

Hulp vragen blijft moeilijk

Veerle vertelt hoe lastig het was om als moeder, partner en leerkracht even stil te staan en hulp toe te laten. Toch werd haar opname een keerpunt. Fysiek herstel komt eerst, maar mentaal herstel vraagt meer tijd en geduld. De druk om snel weer “functioneel” te zijn, werkt dat vaak tegen. Volgens dr. Denys herkennen veel mensen zich in die drempel om hulp te zoeken. De stap naar een huisarts of naar gespecialiseerde zorg voelt groot, en toch is het precies die stap die ruimte maakt voor herstel.

Herstellen doe je zelf, maar niet alleen

In de podcast benadrukken Charline en Veerle dat niemand dit alleen hoeft te dragen. Praten helpt, ook al voelt het ongemakkelijk. Elke dag opnieuw kan een begin zijn, ook wanneer gisteren moeilijk was. Wie zelf worstelt, kan terecht bij de huisarts of gespecialiseerde hulp. Ook naasten mogen actief uitreiken, vragen hoe het echt gaat en laten weten dat ze er zijn.