Oudreach, het mobiele zorgteam voor ouderen bestaat een jaar

Zorg bieden bij mensen thuis was een openbaring’, zegt ervaren hoofdverpleegkundige Rembert Maes. ‘Je moet vragen of je mag helpen en dat houdt je een spiegel voor.’

Oudreach is een klein mobiel team. Het telt twee verpleegkundigen, een sociaal werker, een psycholoog en twee psychiaters in opleiding, en staat onder leiding van psychiater dr. Satya Buggenhout. Momenteel volgt Oudreach zeventig patiënten, meer dan het dubbele van een reguliere opnameafdeling.

Niet op raadpleging

‘Sommigen verblijven in een woonzorgcentrum, anderen thuis’, licht dr. Buggenhout toe. ‘Doorgaans kampen ze met eenzaamheid, stemmingsproblemen of een cognitieve aandoening. Telkens gaat het over mensen met een ernstige problematiek die we herstelgericht ondersteunen. Om uiteenlopende redenen komen de patiënten niet op raadpleging en glippen door de mazen van het zorgnet. Omdat ze zelf zorg mijden, omdat ze cognitief beperkt zijn, of eenvoudig omdat ze niet in het ziekenhuis geraken bij gebrek aan mobiliteit, vervoermiddel of geld. Vanuit onze derdelijns positie treden we coördinerend voor hen op: lokale zorg regelen en adviseren. Maar omdat het vaak aan een lokaal zorgnetwerk ontbreekt, nemen we dikwijls een blijvende eerstelijns zorgtaak op, naast de huisarts en andere partners. Daarbij volgen we de filosofie van vermaatschappelijking van zorg.’

V.l.n.r. psychiater dr. Satya Buggenhout, hoofdverpleegkundige Rembert Maes, psycholoog Koen Ponsaerts, verpleegkundige Laura Tack en psychiaters in opleiding dr. Lies Verstraete en dr. Lucas Vanderlinden.

'Bedankt dat we binnenmogen'

Vanzelfsprekend is het niet om thuis hulp aan te bieden, zo blijkt. ‘Geregeld vliegt de deur van mensen direct weer dicht als je aanbelt’, getuigt hoofdverpleegkundige Rembert Maes. ‘Maar zoiets moet je accepteren. Even langs de tuin proberen is geen optie. Wanneer het belangrijk is om aan te klampen, schakelen we mogelijks versterking in, via familie of andere zorgpartners en bewandelen we samen met de patiënt het pad om zorg te dragen voor zichzelf en anderen.’

‘Het mobiele zorgnetwerk maakt van ons een betere hulpverlener’, klinkt het. ‘In het ziekenhuis kan je als zorgmedewerker terugvallen op een uitgebreid team en een sterk georganiseerde werking, waar de patiënt, hoe je het draait of keert, zich naar moet schikken. In de privésfeer ligt de verhouding helemaal anders. Je wordt dankbaar dat je mág helpen. Je staat op dat eigenste moment alleen met de patiënt en om zinvol te kunnen helpen moet je je in zijn situatie of denkwijze inleven.’