Van ADHD tot autisme, nog nooit kregen zoveel jongeren een ‘label’

Van ADHD tot autismespectrumstoornis, van dyslexie tot DCD, NLD of ODD: nog nooit hebben zoveel jongeren een label opgeplakt gekregen als nu. En dat heeft grote repercussies voor de scholen. “Het systeem staat op barsten.”

Onder meer kinder- en jeugdpsychiater Jean Steyaert deelt daarover in het Nieuwsblad zijn inzichten. 

“Ouders zijn sneller geneigd om hulp te zoeken en eisen ook individuele ondersteuning voor hun kind. Vroeger waren ze huiverachtig dat hun kind een paar uur uit de klas zou worden gehaald voor extra begeleiding. Nu rennen ze naar het CLB omdat ze bang zijn dat ze die hulp anders niet gaan krijgen.”

Dat doen ouders niet zomaar, benadrukt Steyaert. “Ze maken zich meer zorgen over het welzijn van hun kind in de klas dan over een diagnose of label. Grote klassen, te weinig leerkrachten: het zijn allemaal factoren waar ouders zich volgens mij terecht zorgen over maken. En dat maakt die diagnoses dan net nódig, om tenminste voor je eigen kind iets ­extra’s in de wacht te slepen.” (...)

“Je kan je wél afvragen of het ­label voor al die kinderen wel even nodig is”, zegt hij. “Met een milde vorm van autisme ben je niet ziek, maar ben je eigenlijk een variant van het gewone, zou ik zeggen. De vraag is of we daar in het onderwijs niet mee moeten leren leven, zonder daar een label op te plakken. Op den duur krijg je klassen vol gelabelde kinderen, van ADHD over autisme tot hoogbegaafdheid.” (...)

Lees het volledige artikel | Nieuwsblad